nog 7 keer slapen. en dan weten we nog maar eens of onze meest recente poging tot zwanger worden al dan niet gelukt is. ik heb het ineens weer lastig met het wachten. tot deze namiddag dacht ik er bijna niet aan en ineens slaat dat wanhopig gevoel dan weer toe. iedere keer heb ik dat. het duurt ook allemaal zo verschrikkelijk lang! soms heb ik het 'gevoel' dat we gestraft worden voor iets (geen flauw idee waarvoor) en dan denk ik bij mezelf 'ok, we hebben ons lot braaf en geduldig ondergaan, nu mag het stoppen. het is genoeg geweest, we willen die periode van onzekerheid en stress achter ons laten, eindelijk zwanger worden en voortgaan met ons leven'. helaas halen zo'n smeekbedes niks uit. ons leven staat al bijna 3 jaar stil, toch op bepaalde vlakken.
claudio en gaëlle hebben daarnet verdiend 'mijn restaurant' gewonnen, konden wij dinsdag ook maar eens winnen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten