zondag 21 februari 2010

game over

we stoppen ermee. dit zoveelste miskraam was er teveel aan. we hebben besloten om vanaf nu te leven ipv geleefd te worden.
zoals we ons nu voelen is de beslissing radicaal en definitief.
misschien krijgen we ooit een rare kronkel in ons hoofd waardoor we op onze beslissing terugkomen maar ik denk het niet.

bedankt aan iedereen die ons gesteund heeft in onze moeilijke momenten!

woensdag 17 februari 2010

l'histoire se répète

alles zag eruit zoals het er had moeten uitzien: een mooi gevormd vruchtzakje, een piepklein foetusje maar geen hartslag...:'(
ik wist het nochtans maar geconfronteerd worden met dat kleine wezentje die daar stilletjes zat te niksen voelt toch weer aan alsof je naakt in een bad met ijswater wordt gesmeten.
verbazingwekkend hoe ik mezelf weer, met het verstand op nul, door een mist van tranen, 40km lang naar huis geloodst heb.

vrijdag curretage.

*zucht*

zaterdag 13 februari 2010

tik tok

woensdagmorgen mag ik terug naar de dokter voor een echo. gisteren heb ik gebeld met hem. het feit dat het bloedverlies beperkt is gebleven, is hoopgevend zegt hij.
stel dat het vruchtje nog leeft dan ben ik tegen woensdag 6 weken en 4 dagen en zouden we een hartslag moeten kunnen zien.

ik was de laatste dagen eigenlijk wat meer gerustgesteld over de afloop. ik heb duidelijk meer uitgesproken symptomen maar gisteren ontdekte ik iets op de bijsluiter van die progesteronspuiten:
'nebenwirkungen: in einzelfällen kann es zu leichtem spannungsgefühl in den brüsten kommen'
op dat moment realiseerde ik me dat ik mezelf weer vanalles aan 't wijsmaken ben. gegarandeerd ben ik weer zo'n 'einzelfal'. hoe zou het ook anders kunnen, met al mijn chance.

ik wacht met een gelaten gemoedstoestand af tot we woensdag zijn.

weet je, ik heb mijn grens bijna bereikt denk ik. ik ben heel dat circus zo beu. zo moe.
ik kan niks meer verdragen. ik barst uit m'n kleren van de kilo's die eraan vliegen. 5 uur nadat ik m'n haar gewassen heb is het weer vettig. ik voel me lelijk en dik, echt waar.

heeft iemand toevallig een glazen bol over die ik eventjes zou mogen lenen...?

dinsdag 9 februari 2010

de onzekerheid blijft

Jonathan hier, S. moet blijven platliggen in haar zetel.
Deze morgen op de echo was te zien dat het vruchtzakje nog intact was (om een hartslag te zien, is het nog te vroeg) maar er zat ook een grote bloeduitstorting. Vandaar het bloedverlies dus. Ofwel verteert die bloedklonter en kan het vruchtje blijven groeien (als het nog leeft) ofwel scheurt die klonter los en trekt die het vruchtzakje mee.
Ze moet nu ook om de 2 dagen een progesteron-inspuiting krijgen ter ondersteuning.
Daarnet met Decleer gebeld om te weten hoe het met het hcg-gehalte staat: 290 ongeveer. Dat klinkt niet goed maar de dokter zegt dat dit voor een stuk te verklaren is door de meting van 2 verschillende labo's. Het kan ook zijn dat het vruchtje zich herpakt en uiteindelijk toch blijft groeien.
"Het kan", "het kan"... erg rooskleurig ziet het er niet uit maar we koesteren nog altijd een klein beetje hoop.

maandag 8 februari 2010

het mag niet zijn

heel het weekend heb ik doorgebracht zonder ook maar 1 minuut het gevoel te hebben zwanger te zijn. deze morgen bij het opstaan is mijn vermoeden bevestigd: bloedverlies.
ik moet heel de dag platliggen en extra utrogestan nemen en morgen naar de dokter voor een echo. dat platliggen is nog een laatste reddingspoging maar mijn intuïtie weet al een paar dagen dat het afgelopen is.

vrijdag 5 februari 2010

paranoia²

ik ben deze morgen weer naar de huisarts geweest voor een bloedtest.
en guess what: m'n hcg is verdubbeld sedert woensdag! perfect op schema, van 243 naar 492.
nu ben ik toch iets geruster en zal ik toch een beetje kunnen genieten van m'n weekend. nee, nu laat ik geen bloed meer nemen vooraleer ik naar m'n echo-afspraak van woensdag ga.
niet zwanger geraken is ultra stressy maar deze periode moet niet veel onderdoen, echt waar. ik ben nog geen enkel moment écht blij kunnen zijn. ik ben gedoemd om paranoia te blijven denk ik.

woensdag 3 februari 2010

toch goed?

mijn hcg is gestegen van 70 naar 243. meer dan verdubbeld dus op ongeveer 48h. de huisarts en de vrouw van dr decleer zeggen dat dit perfect is. in theorie is dat inderdaad een zeer goeie evolutie maar ik ben nog altijd niet gerustgesteld.
ik heb er nog altijd een heel slecht gevoel over. waarom doen mijn borsten dan minder pijn? waarom was ik gisteren misselijk en vandaag niet?
het wordt een helse week. ik hang niet meer aan mekaar van de zenuwen.
help!

paniek

ik ben gisterenavond gaan slapen met het gevoel dat m'n zwangerschapssymptomen verminderd waren. 1000 keer wakker geweest vannacht, al piekerend en woelend. deze morgen nog altijd hetzelfde gevoel. ik ben impulsief naar de huisarts gereden voor een bloedtest. om 18h weet ik of m'n hcg (genoeg) gestegen is sedert maandagmorgen.
hopelijk zijn al m'n tranen van deze morgen voor niets geweest maar ik vrees ervoor...

maandag 1 februari 2010

YES!

ik durf het bijna niet luidop te zeggen maar ik heb een positieve zwangerschapstest!

toen de dokter het goeie nieuws vertelde kon ik de eerste ogenblikken geen woord uitbrengen. ik zit hier te rillen en te trillen van de zenuwen.

maar ondanks alles blijf ik met m'n voeten op de grond. ik ben al veel keren zwanger geweest dus de kans dat het weer een miskraam wordt is niet onrealistisch. maar het is een goed begin. ik moet positief blijven en hopen op een goeie afloop.

volgende week woensdag een eerste echo :D.