maandag 27 september 2010

't is officieel

ik mag binnenkort overschakelen van hot wheels naar barbie: we krijgen een dochter.
je moet al een serieuze rot in het vak zijn om die echo te kunnen vertalen naar een meisje maar de dokter is er nu 100% zeker van (en we gaan er van uit dat hij al héél veel ervaring heeft op dat vlak :)).
voor de rest was alles in orde. de afmetingen waren perfect op schema, niet te groot, niet te klein. ze zat ondersteboven, dat betekent volgens mij dat het meestal de handjes zijn die ik voel duwen. ze zal mijn lange vingers hebben :).

gisteren heb ik te vroeg gejuicht als het over de kwaaltjes gaat. ik ben deze morgen naar de huisarts mogen gaan omdat ik bij momenten met moeite kon stappen door de rugpijn. blijkt dat ik al goed last heb van bekkeninstabiliteit. hopelijk brengt de kinesist wat verlichting...

zondag 26 september 2010

she moves in her own way

van een beweeglijke baby gesproken! bij het minste dat ik me wat vooroverbuig aan m'n bureau krijg ik direkt een sessie gestomp en geduw totdat ik me terug rechtzet. 't zal een vinnig ding zijn denk ik, amai :).
deze morgen, toen ik al wakker was maar nog wat bleef liggen in bed, was ze weeral aan het stampen (of boksen). en dit keer kon ik het al voelen aan de buitenkant. zo'n goed gevoel dat dit gaf, die kleine duwtjes tegen m'n handen!
goed nieuws voor papa en broer natuurlijk.
morgen terug naar de gynaecoloog. in principe zullen we dan zeker weten of het een meisje wordt (en zal ik weten of ik die kleertjes terug moet verkopen :))

voor de rest zo goed als geen last van kwaaltjes. behalve af en toe wat rugpijn merk ik wel dat ik zeer snel buiten adem ben en dat mijn benen precies 100kg wegen. op het werk hebben we een lift maar zolang ik niet uitgeput op de grond val blijf ik de trap nemen. zo heb ik toch nog iets van beweging.

dinsdag 7 september 2010

90-10

na een lange werkdag waarbij ik elke minuut van de klok gezien heb, was het dan gisteren eindelijk weer zover: een bezoek aan mijn beste vriend mister echo-machine.
het begon zeer goed: we zagen een kloppend hartje. voor ons het voornaamste.
voor de rest hebben we eigenlijk niet veel meer gezien behalve een ruggengraat en een stel hersentjes. sjareltje zat namelijk met de rug gekeerd naar ons én met de beentjes opgetrokken. bijgevolg was het geen sinecure om te gaan ontdekken of het een meisje of een jongen wordt.
toen de gynaecoloog na een kwartier bijna opgaf kreeg hij ineens iets in beeld waarvan hij zei: dit zouden wel eens gezwollen schaamlippen en een clitoris kunnen zijn.
we zagen duidelijk twee witte streepjes met daartussen een derde, lichter streepje.
90% zeker is hij ervan. dat lijkt me toch al een redelijk statement dan!
ook al had ik geen voorgevoel wat het geslacht betreft, ik ben er precies toch van verschoten dat het waarschijnlijk een meisje wordt.
nagels lakken en haar vlechten, het zal een aanpassing zijn na een voetballend skatertje in huis :). maar ik ben blij hoor, don't get me wrong!
het is ook al sedert enkele dagen dat ik bijna elke avond beweging voel. zoooo geruststellend! door die geruststelling ben ik direkt ontspannen en geraak ik veel gemakkelijker in slaap. dat was tot nu toe echt een probleem want ik ben een buikslaper (inclusief kussen op m'n hoofd). op je rug moeten slapen is een hel in dat geval.
het komt allemaal goed :)

zondag 5 september 2010

zoveelste d-day

morgen is het weer zo ver: we mogen op controle bij de gynaecoloog. EINDELIJK!
ik ben weer meer ongerust geweest dan iets anders. je moet ervan genieten zeggen de mensen dan. tjah, dat zou ik heel graag doen maar ik heb het niet in de hand helaas.
met die angelsound hoor ik alleen m'n eigen hartslag en het gerommel in m'n darmen, ik weet daar alleen mee dat ik zelf nog in leven ben. ik wil weten of die kabouter leeft! grrrrr!
waar ik me aan vastklamp is het feit dat m'n buik verdikt. maar aan de andere kant denk ik dan ook, stel dat het hartje opeens stopt met kloppen dan valt die buik ook niet direkt als een pudding in mekaar dus ja...
'k heb zelfs de moed niet om het nieuws al aan de grote klok te hangen, je weet maar nooit dat het nog foutloopt..
het wordt een lange, zenuwslopende werkdag morgen. om 17h worden we verwacht.