een meevaller

't is lang geleden en het mocht wel eens: goed nieuws! ze hebben uiteindelijk toch 2 embryo's kunnen invriezen :-))). in al m'n enthousiasme ben ik wel vergeten te vragen of die tweede ook zo'n goeie quotering gekregen heeft... maar allé, ik ben blij dat we nu nog meer kans hebben op een eventuele volgende poging zonder al dat gespuit.
uiteraard hebben we het liefst van al dat ze nooit ontdooid zullen moeten worden ;-).

schattig detail: er is een klein, vlaams-italiaans meisje van 2,5 jaar die bidt voor ons, in 't italiaans nog wel! :-D

bedankt

bedankt aan iedereen voor de steun en de lieve sms'jes!

ga en vermenigvuldig u

ik ben dus momenteel officieel drager van ons embryootje :-). het is er eentje van topkwaliteit, een ICSI'ertje, 8 cellen groot.
er blijft nog eentje over van dezelfde kwaliteit die wordt ingevroren. van het derde waren ze nog niet zeker of ze het gingen invriezen omdat het nog niet helemaal duidelijk was van welke kwaliteit dit exemplaar is.
we werden alletwee efkes emotioneel bij het inbrengen van ons 'productje'.. het is toch een heel andere gewaarwording dan de IUI's die we gehad hebben, mentaal en emotioneel gezien dan.
nu hopen dat de 8 cellen morgen al verdubbeld zijn enz... de innesteling zou dan voor volgende woensdag moeten zijn, ongeveer.
op 7 mei mag ik gaan voor een bloedtest. die avond zullen we weten of het gelukt is.
pfff... het worden héél lange dagen!

zijn dromen bedrog?

nog vergeten deze middag: ik heb vannacht zo'n superrealistische droom gehad. ik had een baby, een meisje. het ging over haar eerste dag bij de onthaalmoeder.
zou dit een voorspellende droom zijn of kijk ik gewoon teveel naar de soapserie 'thuis'?

newsflash

toch wel wat teleurstelling (van mijn kant alleszins): slechts 3 embryo's zijn zich aan 't delen. eentje van die IVF'ers en 2 uit het ICSI-schaaltje.
hopelijk blijven die hun werk doen en hebben we er morgen nog altijd 3, 3 perfecte dan!

om 11h gebeurt de transfer morgen.

fingers crossed!

nieuws van het labo

het resultaat van de IVF'en: 2 bevruchte eicellen. uit de ICSI's zijn er 3 bevruchte eicellen gevloeid.
das niet slecht maar ook niet fantastisch volgens de laborant die ik deze middag aan de lijn had. er zit wel nog een klein kansje in dat er 'late' tussenzitten waarvan ze maar morgen gaan zien dat er toch een bevruchting heeft plaatsgevonden.
morgen mogen we uit curieusiteit nog eens terugbellen om te horen hoeveel van die 5 zich gedeeld hebben en op dat moment uit 4 cellen zullen bestaan.
we zijn supercontent van het personeel in het jan palfijn ziekenhuis. zòveel uitleg dat we gekregen hebben, amai. en die nemen écht hun tijd. in een maatschappij waarbij men gewend is om overal vlug vlug afgewimpeld te worden is dit wel eens een aangename afwisseling. vive het IVF-centrum jan palfijn!! :-)

10 - tien - diez - dix - ten - zehn

10 follikels had ik uiteindelijk én ze bevatten ook allemaal effectief een eicel!

deze morgen moesten we ons aanmelden in het jan palfijn ziekenhuis in gent om 08h30. jonathan mocht eerst z'n potje 'vullen' terwijl ik m'n kamer toegewezen kreeg.
kort nadien werd er een infuus gestoken door een superlieve verpleegster. om 09h30 kreeg ik al een pijnstillend middel toegediend en een kwartiertje later mocht ik naar de 'punctiekamer'.
de punctie gebeurde onder volledige verdoving maar wel een verdoving die na een goeie tien minuten is uitgewerkt. tijdens die tien minuten heeft dr decleer dus 10 follikels kunnen aanprikken en leeggezogen. jonathan mocht bij mij blijven en kreeg ook de kans om de eicellen te zien onder de microscoop. 'k ben jaloers, 'k had dat ook graag gezien :-).
kort daarna werd ik alweer wakker en 20 minuten later lag ik al de krant te lezen :-).

een andere verpleegster is dan langsgeweest met wat uitleg. doordat de morfologie van de zaadcellen niet optimaal is hebben de laboranten besloten om 5 eicellen te bevruchten via de IVF-methode en 5 via de ICSI-methode. voor de leken onder ons: bij IVF ligt de eicel in een schaaltje en laten ze er de geselecteerde zaadcellen op los. die moeten dan zelf trachten de wand van de eicel te doordringen. bij ICSI wordt er 1 perfecte zaadcel met een extreem fijn pipetje geïnjecteerd in de eicel.
morgen om 12h mag ik bellen om te horen hoeveel eicellen er zich uiteindelijk beginnen delen zijn. hoogstwaarschijnlijk wordt er dan op vrijdag eentje teruggeplaatst en mochten er dan nog goeie over zijn dan worden die ingevroren.

ondertussen moet ik tot de zwangerschapstest een hele resem medicatie nemen, waaronder de generische vorm van valium... jawel, je leest het goed, valium. die zal ervoor zorgen dat mijn lichaam zeer ontspannen is, dat bevordert de innesteling.
voor de paar collega's die meelezen: als ik in slaap val aan m'n buro of ineens een paar uur de slappe lach heb, neem het me ajb niet kwalijk ;-).

tot nu toe is alles vrij goed meegevallen vind ik. absoluut geen last gehad van de gevreesde stemmingsschommelingen, 'maar' 1kg verdikt, geen lichamelijke klachten...
behalve gisterenavond, ik was supermottig: enorme pijn in m'n lage rug en constant het gevoel alsof m'n buik op springen stond.
maar ik klaag niet hoor, dat neem ik er met plezier bij :-).

voilà se, tot zover het verslag van een bewogen dagje! ik ben superbenieuwd naar het resultaat van onze samensmelting :-).

d-dag nadert

amai het wordt ingewikkeld..
nog eens op controle geweest deze morgen (echo en bloed) en het was direkt duidelijk dat 1 follikel enorm groot was ten opzichte van de rest. door de decapeptyl die ik gekregen heb zal die follikel in principe niet springen maar we mogen ook geen onnodige risico's nemen. ik heb ter plaatse nog een gonal-f spuit gekregen (om die andere eicellen een boost te geven) en vanavond om 22h stipt moet ik pregnyl krijgen. dit zorgt ervoor dat de follikels tegen dinsdagmorgen volledig rijp zullen zijn.
gezien die pregnyl intra musculair moet gegeven worden, en je dat bij jezelf niet kan, komt 'mijn' lieve verpleegster langs vanavond.
morgenvroeg een allerlaatste bloedafname om m'n progesteron, oestradiol en LH te meten.
dinsdagmorgen volgt dan de langverwachte pickup! jonathan moet diezelfde morgen ook zijn bijdrage leveren (lees: spermastaal) zodat die mensen van het labo hun werk kunnen doen nl. het produceren van ons kindje in een petrischaaltje :-).
vrijdag volgt dan de terugplaatsing van het embryo.
can't wait!!

over follikels en capsules

ze waren serieus gegroeid, die follikels van me! de hogere dosis gonal-f heeft me duidelijk goed gedaan. de pickup zal nog altijd naar alle waarschijnlijkheid gebeuren op dinsdag. ondanks de slechte rit naar aalter (met dat kutweer!) ben ik toch opgetogen door deze positieve evolutie.

gisteren weer een pijnlijk bezoek gehad op 't werk van een collega met haar pasgeboren kindjes. ik heb toch weer een paar keer moeten die krop in m'n keel doorslikken toen het onvermijdelijke onderwerp 'zwanger zijn' ter sprake kwam. op zo'n momenten probeer ik om me in te sluiten in een onzichtbare en geluidsdichte capsule. maar helaas lukt dat niet altijd.
ik heb gisteren, door die kindjes te zien, wel weer eens goed beseft wat ons einddoel is. dat klinkt misschien raar maar doordat we er al zolang mee bezig zijn en doordat al dat gedoe al bijna routine geworden is, kan ik me soms nog moeilijk inbeelden dat er ooit iets zal voortvloeien uit onze moeite: een baby. 'vroeger' beeldde ik me af en toe in hoe het zou zijn eens we hier een extra kindje in huis zouden hebben maar dat doe ik allang niet meer. volgens jonathan durft mijn onderbewustzijn er niet meer aan denken. het wordt dan ook zo realistisch ineens terwijl ik het laatste jaar vooral het gevoel heb van 'keep on dreaming...'.
zelfbehoud heet dat zeker?

enfin, voorlopig laat ik me nog voortstuwen door de routine.
zondagmorgen terug voor een (allerlaatste?) echo.

oh ja, die 1kg die ik bijgekomen ben: dat is vocht. oef!

eitjes na pasen

vandaag was het echo-dag. om 7h30 stelde dr decleer vast dat ik in m’n rechtereierstok 5 eicellen heb en links zitten er 4. ze zijn echter nog aan de kleine kant, bijgevolg moet ik vanaf vandaag een hogere dosis gonal-f spuiten nl. 300 ipv 225. wat decapeptyl betreft is het vanavond de laatste prik.

vrijdagmorgen moet ik terug voor een nieuwe echo. dan zal het duidelijk zijn wanneer de pickup van de eicellen zal gebeuren, vermoedelijk is dat volgende week dinsdag.

jonathan moet niet werken die dag, dat komt goed uit.

het is bijna niet te geloven maar ik ben op een week tijd 1 kg verdikt…:-s. ik krijg ineens flashbacks van een ex-collega die tijdens haar ivf-spuit-periode zo’n gezwollen buik had dat het precies leek alsof ze al 5 maand zwanger was…. help! bestaan er cursussen ‘complexen-overboord-gooien’?? woensdag en zaterdag ga ik shoppen, mijn zaagmachien zal goed draaien in het paskot (bij deze zijn mijn shoppingpartners gewaarschuwd ;-))

(goedbedoeld?) advies dat ik liever niet hoor

vandaag had ik mijn jaarlijks functioneringsgesprek op het werk.
op het einde van de babbel vroeg mijn verantwoordelijke hoe het nu ondertussen zit met mijn 'gezondheidstoestand'. ik vertel hem dat de 8ste IUI weer mislukt was en dat we nu gestart zijn met IVF. en wat zegt dat kieken: ben je daar niet teveel mee bezig??
:-|
tjah, dat zal wel dat ik ermee bezig ben. ik doe niks anders dan de dagen van m'n cyclus tellen, naar de dokter crossen voor echo's en bloedafnames, spuiten zetten, mijn borsten bewonderen die ondertussen al bijna verdubbeld zijn in grootte door al die hormonen (en niet alleen m'n borsten eigenlijk),... en dit al 2,5 jaar lang. probeer dan maar eens om er niet mee bezig te zijn.

nog zo'n leuke en veelgehoorde (intelligente) opmerking:

ga eens op reis! wie weet word je daar zwanger!

yeah right, die zaadcellen gaan ineens transformeren in perfecte, supersonische zwemmers omdat ze een vreemde taal horen...

zelfs mijn huisarts is erin geslaagd om me dit zeer bruikbare advies mee te geven :-)

ach ja, ik moet proberen om me daar niet meer druk in te maken. het zal wel goedbedoeld zijn zeker?

thuisverpleging

zoals gepland was er deze morgen een bloedafname en vanavond belde de dokter himself me op om groen licht te geven wat het spuiten betreft (lees: progesteron staat laag genoeg).
ik zit hier apetrots voor m'n pc. waarom? ik heb zonet, met de skills van een volwaardige verpleegster, mezelf bediend van 2 inspuitingen! :-)
eentje was poepsimpel, zo'n pen waarop je de dosis moet instellen en dan gewoon prikken (gonal-f). de tweede (decapeptyl) bestaat uit twee flesjes die je moet mengen vooraleer je er je buik mee aanvalt. zonder ook maar 1 seconde van twijfel of onzekerheid is het me gelukt, jieha! zalig om niet meer afhankelijk te zijn van een verpleegster..
dit ritueel zal zich nu elke dag herhalen tot en met maandag. dinsdagmorgen een echografie om te zien hoe de follikels groeien.

oh ja, ik wil jullie volgende korte impressie van de spreekkamer in elk geval niet onthouden ;-D

het echt werk is begonnen!

deze morgen tot mijn grote verbazing vastgesteld dat dag 1 'al' aangebroken was (ik was 'maar' 4 dagen overtijd ipv de gebruikelijke 7). ik moest bellen naar de dokter om een afspraak te maken voor bloedafname maar het ehbo-lokaaltje op m'n werk waar ik normaal vlug bel in 't geniep was heel de dag bezet voor medische onderzoeken van het personeel.
jonathan heeft dan gebeld. morgen om 8h in aalter zijn voor het bloed. ik veronderstel dat ik dan vrijdag mag beginnen met de spuiten: gonal-f en decapeptyl. eigenlijk weet ik niet zo heel goed hoe het allemaal in z'n werk zal gaan en wat op welke dag zal gebeuren. normaal gezien ga je eerst naar een infosessie in het ziekenhuis maar doordat de IVF direct volgt op de IUI is het er niet van gekomen.
ik zal nu ook voor de eerste keer zélf de inspuitingen zetten. brrrr... hopelijk loopt dat goed af en moet ik niet in allerijl nog naar de verpleegster bellen :-).
ik heb wel veel meer vertrouwen in de IVF-techniek. eigenlijk heb ik al die IUI-pogingen altijd sceptisch bekeken... maar ja, je bent overgeleverd aan het kunnen van de dokters en uiteindelijk vertrouw je daar in. je hebt weinig keuze natuurlijk.
ik hoop maar 1 ding, dat het niet weer zo'n lijdensweg wordt van opnieuw proberen en opnieuw en opnieuw.... vooral omdat al die medicatie er nu komt bijkijken. 10 tabletten clomid deden mij soms al serieus op m'n paard zitten, ik hou m'n hart vast voor wat nu zal volgen (en jonathan ook wschlk :-))

verandering

een 'belated' vervolg. waar was ik? oh ja, dokter decleer. die bekeek de resultaten van de 6 spermastalen die gebruikt waren voor onze iui's in brugge en zag direct dat de kwaliteit héél slecht was. zelfs niet goed genoeg voor ivf, hij zou direct met icsi gestart zijn. hij heeft direct een afspraak geregeld voor jonathan bij de gerenommeerde androloog professor comhaire. die moest uitzoeken wat de oorzaak was van het spermaprobleem. tiens, hadden ze daar in brugge niet eens kunnen aan denken? ikzelf moest een kijkoperatie ondergaan om te checken of er bij mij ook niet een probleem zat. 'onderzoeken' staat dus niet in het woordenboek van de fertiliteitsartsen in brugge, das duidelijk.
wat is toen duidelijk geworden: ik zat met een cyste die een eierstok belemmerde (niet echt bevorderlijk om zwanger te geraken natuurlijk) en jonathan had een spatader op een van z'n teelballen... door die spatader werd zijn teelbal constant voorzien van te warm bloed waardoor er zich geen goeie zaadcellen konden ontwikkelen. die zaadcellen hadden een slechte DNA, wat dan weer de oorzaak was van al m'n miskramen. eindelijk, we wisten we wat er aan de hand was!!
de spatader werd weggehaald (dichtgekleefd eigenlijk) en toen was het 3 mnd wachten om een nieuw spermastaal te laten testen.
na die 3 héél lange maanden kregen we eens goed nieuws: spermakwaliteit spectaculair verbeterd! jieha!
dr decleer stelde voor om opnieuw met IUI te beginnen. dit keer met veel betere slaagkans. ik stond er eigenlijk wat weigerachtig tegenover.. mijn vertrouwen in IUI was behoorlijk geschaad en ik had eigenlijk stiekem gehoopt om met IVF te kunnen starten. uiteindelijk zijn we overeengekomen om 2 IUI's te doen en als die alletwee negatief zouden zijn konden we starten met IVF.
wel nu, vandaag heb ik vernomen dat die 2 de IUI (de 8ste in totaal dus) weer mislukt is.
van zodra ik nu ongesteld word begint ons IVF-verhaal. ik weet dat dit nog intensiever zal zijn, meer medicatie, meer onderzoeken die allebei zullen leiden tot nog meer emoties denk ik.
maar ik geloof er meer in. de bevruchting zal tenslotte al gebeurd zijn, het enige wat dan nog moet gebeuren is ik die er moet in slagen om het vruchtje bij me te houden en het te laten groeien tot ik het in m'n armen kan houden. oehhh, dit klinkt zo onrealistisch: ik met een dikke buik en een aantal maanden later met een baby gaan wandelen. het mijne, een échte baby, gene die ik gefantaseerd heb :-).
pff, ik lijk hier te zitten lachen maar eigenlijk is het niet zo. ik ben er toch eventjes niet goed van dat het weeral niet gelukt is. hoeveel geduld en energie om voort te gaan kan een mens opbrengen? veel blijkbaar. hopelijk rest er nog wat over want ik zal het kunnen gebruiken de komende tijd.