over snotneuzen en kilo's

gisteren nog eens op controle geweest, op 26 weken en 6 dagen. ik keek er al heel de dag naar uit maar mijn enthousiasme was snel verdwenen. we zaten nog maar goed en wel in die wachtzaal, komt er daar ineens een bende van zes binnengewandeld (jawel, ZES!). de 'patiënte' bleek een puber te zijn van hoogstens 16 jaar, zo vol als het maar kan.
ik zag het al volledig voor me: een keer seks gehad zonder condoom en direkt prijs. het kind was daar met lief, moeder, schoonmoeder en een vriendin of twee en dat moet binnenkort een kind opvoeden...
potverdikke, ik heb serieus op m'n lip moeten bijten om niet luidop een of andere gemene (maar wel gemeende) opmerking te maken. grrrrr!

anyway, met muis was alles gelukkig goed. ze is ondertussen gedraaid, van dwarslig naar 'bevallingspositie' (en dat heb ik gevoeld 3 dagen geleden!). gezien ik niet overdreven veel vruchtwater heb zal ze hoogstwaarschijnlijk niet meer keren nu.
ze weegt nu 1,050kg. nog een kilo of twee te gaan dus.
bij mij zijn er ondertussen al negen bijgekomen. en ik maak me er niet druk in. het kan me niet schelen dat ik na februari drie jaar op regiem zal moeten, echt.

domper op de vreugde...

vorige week vrijdag was ik 26 weken ver. dit betekent dat men zou proberen om muis in leven te houden dmv intensieve zorgen mocht ze nu geboren worden. extreem prematuur zou ze zijn maar er zou voor gevochten worden. voor mij is elke week erbij nu zeker een gewonnen week.
overmorgen weer op controle. 'k veronderstel dat er vanaf nu telkens minder tijd tussen de controles zal zitten.
voor de rest zou ik 'mogen' klagen over slapeloze nachten wegens rugpijn maar ik zal het niet doen. vrijdag heeft mijn tante (die eigenlijk een beetje mijn surrogaatmama is) te horen gekregen dat haar kanker teruggekomen is. morgen begint ze nog eens aan een reeks chemokuren die haar langzamerhand weer zullen doen veranderen in een wrak.
zij mag klagen.
mijn grootste angst is dat ze muis nooit goed zal leren kennen of nog erger, dat ze haar nooit te zien zal krijgen...

het leven kan zo oneerlijk zijn.