donderdagavond, kort nadat we het slechte nieuws vernomen hadden, hebben we ons de vraag gesteld of adoptie ooit in aanmerking zou komen. het antwoord is 'ja'.
stel dat het niet lukt na onze 6 terugbetaalde IVF/ICSI pogingen of stel dat we het allemaal niet meer aankunnen en opgeven, dan starten we hoogstwaarschijnlijk een adoptieprocedure op.
ik heb ondertussen al wat gegoogeld en ben snel tot de conclusie gekomen dat adoptie zeker niet te onderschatten valt. het is niet goedkoop en je moet vooral héél veel geduld hebben. maar ik denk dat we ons op dat vlak al goed bewezen hebben!
'k hoor iedereen al denken: dit zijn zorgen voor later maar na deze zoveelste tegenslag begin ik de moed toch wel te verliezen. 'k had het zien aankomen hoor, ik had absoluut geen zwangerschapssymptomen maar toch.. als die dokter belt en het officieel bevestigt dan is dat toch altijd een écht drama, met alles erop en eraan.
een kleine troost: we hebben onze twee microscopisch kleine nakomelingetjes nog in gent. veilig en fris opgeborgen in de diepvries.
3 dagen na m'n volgende eisprong gaan ze ze laten ontdooien.
konden we dan maar eens geluk hebben!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten