ik loop hier nog altijd rond rond. daarnet nog eens aan de monitor gelegen maar daar hebben we niets spannends gezien. 'k heb wel al een kleine centimeter opening maar om goed te zijn zou dat toch al wat meer gevorderd mogen zijn.
het zit er dus aan te komen, die keizersnede. donderdagmorgen nog eens hart- en buikactiviteit gaan opmeten en als er dan nog geen verandering in gekomen is dan verwachten ze mij 's avonds op de materniteit.
wanneer ik op het einde van de dag in m'n zetel lig dan heb ik wel lichte weeën. zaterdagavond was de eerste keer. we waren ervan overtuigd dat het die nacht ging gebeuren. om 1h 's nachts heb ik me nog gedoucht, haar gebrusht, toiletzak klaargemaakt... te vroeg victorie gekraaid bleek 's morgens.
de vroedvrouw van dienst deze morgen zei dat het normaal is dat ik 's avonds wat weeën heb, dat komt door de vermoeidheid.
ik ben het echt wel beu nu. ik probeer mezelf op te peppen door te zeggen dat het nu op die paar dagen niet meer komt na zo lang wachten maar toch.. zitten, liggen, staan: het doet allemaal zeer. en tot nu toe nog altijd zonder beloning. een bébé in m'n armen houden, deze week nog, is voor mij nog altijd een utopie. klinkt onnozel als je mij ziet lopen maar toch is het zo.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten