vorige week vrijdag was ik 26 weken ver. dit betekent dat men zou proberen om muis in leven te houden dmv intensieve zorgen mocht ze nu geboren worden. extreem prematuur zou ze zijn maar er zou voor gevochten worden. voor mij is elke week erbij nu zeker een gewonnen week.
overmorgen weer op controle. 'k veronderstel dat er vanaf nu telkens minder tijd tussen de controles zal zitten.
voor de rest zou ik 'mogen' klagen over slapeloze nachten wegens rugpijn maar ik zal het niet doen. vrijdag heeft mijn tante (die eigenlijk een beetje mijn surrogaatmama is) te horen gekregen dat haar kanker teruggekomen is. morgen begint ze nog eens aan een reeks chemokuren die haar langzamerhand weer zullen doen veranderen in een wrak.
zij mag klagen.
mijn grootste angst is dat ze muis nooit goed zal leren kennen of nog erger, dat ze haar nooit te zien zal krijgen...
het leven kan zo oneerlijk zijn.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Wat ben ik blij dat alles goed gaat met jullie dochter! Ze moèt nog wat weken blijven zitten of ze heeft ambras met mij (en ik ben een vieze zenne :D)
Jammer te horen dat het niet goed gaat met je tante. Ik help je hopen dat ze kan/mag genezen...
Dikke knuf!
Een reactie posten