meerdere malen heb ik hier voor m'n pc gezeten met de blogpagina voor m'n neus maar ik voelde me er niet goed bij. het deed me hier teveel herinneren aan al die frustraties, tranen en verdriet. het is pas nadat juliette al een paar weken oud was, dat ik zo alles een beetje op een rijtje heb kunnen zetten. ik probeer heel het onvruchtbaarheidsverhaal een plaats te geven in ons leven. ik merk dat daar toch nog veel mee bezig ben. tv-programma's over infertiliteit trekken nog altijd al m'n aandacht, ik blijf artikels zoeken over onverklaarbare miskramen, ik word nog altijd razend kwaad bij domme uitspraken van mensen die er geen bal van begrijpen... ik vrees dat dit zal blijven.
het klinkt misschien raar maar door juliette word ik er nog altijd dagelijks mee geconfronteerd. iedere dag sta ik erbij stil wat voor een wonder zij wel is, meerdere keren per week zeggen we tegen mekaar 'wie had dat nu kunnen denken?!'. het is uiteraard een positieve confrontatie maar soms kan ik er toch nog de muren van op lopen.
had ik op voorhand moeten weten dat we zo'n lieve schat in onze handen gingen krijgen dan was ik die 4 jaar al zingend door het leven gegaan, echt waar. het is het allemaal zo waard geweest.
3 maanden is ze nu. het is een rustige, blije baby. ze brabbelt, lacht veel (wel enkel naar eigen volk :)), groeit goed, wordt alsmaar mooier,.. het is zo'n keppe. ik ben er letterlijk verliefd op.
sedert gisteren ben ik weer aan 't werk (jawel!). het was een van de pijnlijkste momenten in m'n leven: juliette moeten achterlaten in de creche. pff...ik heb gejankt gelijk een klein kind. zij niet, ze besefte niet dat ik haar alleen ging laten. en dat is maar goed ook.
vandaag is ze bij papa gebleven, hij moest niet werken. en morgen is ze bij mij want ik werk nooit op woensdag.
3 maanden geleden heb ik juliette voorgesteld, hieronder zie je hoe hard ze ondertussen veranderd is :):
is ze niet om op te vreten?
(ik kreeg de foto er niet volledig op..)
2 opmerkingen:
Ik ben gesmolten nu. Officieel:
- een heel mooie foto
- maar vooral een hele mooi baby
- met recht een wondertje.
Ik kan het me voorstellen zenne dat het niet zo simpel is om heel dat ferti-circus zomaar achter je te laten.
Ik hoop nog steeds een heel klein beetje dat ik ook op een dag tegen J. 'wie had dat gedacht' mag zeggen...
Hou je vooral niet in om ons/me op de hoogte te houden hoor, ik lees nog altijd graag mee!
En wat een wijze foto, zeg! Hihi! Punk is effectief not dead :-)
Een reactie posten